Passieve taal
Om de talen te beschrijven die nodig zijn op een internationale conferentie of om een uitspraak te kunnen doen over het niveau van de tolken in de respectieve talen, worden bepaalde termen gebruikt die hieronder worden uitgelegd.
Over de termen "actieve" en "passieve" taal:
- Een actieve taal betekent dat tolken deze taal zowel goed kunnen begrijpen als spreken. Een passieve taal kunnen tolken daarentegen alleen goed begrijpen, maar ze kunnen niet tolken in deze taal.
- Een actieve taal op een conferentie betekent dat deze taal wordt gesproken door de spreker, door panelleden of in de zaal tijdens discussiebijdragen, terwijl een passieve taal helemaal niet wordt gebruikt in de conferentiezaal (bijv. als gasten van een taal alleen verschijnen als toehoorders en verzoeken om in deze taal te spreken niet gepland/toegestaan zijn).
Over de termen A-taal, B-taal en C-taal:
- De A-taal van een tolk is zijn moedertaal. Als ze meertalig zijn opgegroeid, kunnen ze in uitzonderlijke gevallen zelfs meerdere moedertalen hebben. Na vele jaren beroepservaring is het het beste om in deze taal te tolken. De A-taal is een "actieve”-taal" (zie hierboven).
- De B-taal is een taal die tolken bijna net zo goed beheersen als hun moedertaal. Dit betekent dat ze deze taal perfect kunnen verstaan en spreken. Dit is ook een "actieve” taal (zie hierboven).
- Tot slot de C-taal: de tolken kunnen deze taal perfect begrijpen en omzetten in andere talen, maar ze interpreteren niet in deze taal. Dit is dus een "passieve” taal (zie hierboven).
